[2.] Niezgodna. Veronica Roth.

Tytuł: „Niezgodna”

Tłumaczenie: Daniel Zych

Rok wydania: 2012

Wydawnictwo: Amber

Liczba stron: 351

Moja ocena: 8/10

„Frakcja ponad krwią”

Altruizm to przeciwieństwo egoizmu. Erudycja to przeciwieństwo niskiego ilorazu inteligencji, czyli głupoty. Prawość (czy też prawdomówność) jest zaprzeczeniem taktowności  (czy nieuczciwości). Serdeczność stoi po drugiej stronie braku współczucia.  Natomiast Nieustraszoność to brak strachu. Tak teraz wygląda Chicago. Społeczeństwo zostało podzielone na pięć frakcji, a młodzi ludzie po ukończeniu 16 roku życia maja prawo wybrać sobie pasującą im frakcję – oczywiście, jeżeli przeszli jednoznacznie test przynależności. Beatrice właśnie ma dokonać wyboru, ale to nie jest takie proste.

„Wybór należy teraz do mnie, bez względu na test. 

Altruizm, Nieustraszoność, Erudycja. 

Niezgodność.”

Główna bohaterka już od początku ma pod górkę. Wychowała się w Altruizmie, ale mimo starań „bycia dobrą córką”, nie może tam zostać. To znaczy – może, ale test pokazał, że ma jeszcze dwie inne opcje. Jednak nie może tego powiedzieć nikomu. Jej niezgodność jest niebezpieczna dla społeczeństwa. Czy Belatrice będzie taka jak chce jej rodzina?

„Jestem samolubna. Jestem odważna.”

Belatrice, mimo tego, że jej brat, Caleb, chwilę przed nią, opuścił rodzinę, robi dokładnie to samo. Wybiera Nieustraszoność. Jednocześnie zmienia swoje imię na krótki: Tris. Zrywa wszelkie powiązania z rodzinną frakcją. Jest odważna, chce zmieniać świat, ale musi równocześnie pokonać swoje największe słabości. Musi powalczyć ze swoimi lękami, bo w innym przypadku zginie. I to dosłownie. 

Od tego momentu, gdy wybrała rozważone kamienie ponad szare kamienie, musi starać się ze wszystkich sił. Musi pokazać innym, że mała i drobna dziewczynka, którą jest, potrafi o siebie zadbać i pokonać innych. Musi to zrobić, bo w innym przypadku czeka ją życie jako bezfrakcyjna.

I to robi. Walczy w ręcz, rzuca do celu nożami, strzela z pistoletów, zdaje (ledwo) kolejne testy sprawnościowe. Udaje jej się wbrew nieprzychylności Erica i Petera. Pnie się powoli na tabeli, by być powyżej czerwonej kreski. Jest konsekwentna, ale również nieuważna – liderzy nieustraszoności zauważają jej nagłą zmianę. Jak taki mały i drobny człowieczek potrafi pokonać wszystkich, szczególnie na drugim etapie, związanym z elementarnymi strachami?

„Uznajemy zwyczajne akty męstwa, odwagę, która każe jednej osobie stanąć w obronie drugiej.”

Tris jest w niebezpieczeństwie, ale nie jest sama, bo ma przyjaciół w postaci: Cztery, Christiny, Caleba, Willa, a nawet Ala oraz Uriaha. Altruizm jest w Niebezpieczeństwie. A to wszystko dlatego, że w mieście coraz więcej Niezgodnych. A miasto nie może pozwolić im żyć.

Na koniec – parę słów ode mnie. Gdybym miała oceniać postaci i miałabym wybrać moich ulubieńców to zdecydowanie bym wykrzyknęła Tobias! Uriah! (A nawet Caleb)! Sama ta historia, pierwsza część Trylogii Niezgodnej potwornie kojarzy mi się z Igrzyskami Śmierci. Jak dla mnie, walka Tris od tej walki Katniss różni się tym, że panna Pior ma bardziej cywilizowane warunki. Obie walczą ze systemem, prawda? Jednak na korzyść Tris przemawia to, że ona sama nie jest tak męcząca, jak Katniss. Można do niej poczuć sympatię nie podszytą niczym w stylu współczucia, bo wychowała się w złej rodzinie i w ubóstwie. I to właśnie przemawia na jej korzyść. 

No i oczywiście – humor! W większości czarny humor panuje w Niezgodnej, ale jest on na tyle dobry, że nie sposób go odrzucić. 

Jeżeli lubicie historie które są postapokaliptycznymi historiami – to Trylogia Niezgodna jest w sam raz dla was. 

Jeżeli nie polubiliście Igrzysk, to – ku przestrodze – radzę ominąć tę historię.

Treść: 8/10

Styl: 8/10

Okładka: (oryginalna) 10/10, (filmomowa) 5/10

„- Ćmy – ożywia się Will. – Boisz się ciem?

- Nie, tylko chmar ciem – burczy Christina. […]

- Przerażające – mamrocze Will z żartobliwą powagą. – Oto moja dziewczyna. Twarda jak bawełniana kulka.”

Czytaj więcej »